Για μιαν εντύπωση

Μίλα μου. Πες μου.

Άσε να γίνουν οι λέξεις δρόμος και προχώρα.

Μπορώ να σ ακούσω.

Θέλω να σε βλέπω.

Είσαι στο μυαλό μου.

Πόσα μπορώ να πω;

Με πόσες λέξεις να κάνω το "ταξείδι";

Ικέτης γίνομαι και σου αφήνω

την πιο μύχια σκέψη μου

μπροστά στην λάμψη σου

της ομορφιάς σου στολίδι.

Για μιαν εντύπωση μονάχα...

Δεν έγινε ακόμη συνήθειά μας η απώλεια.

Τη σκέψη της απώλειας σου για ν'αποδιώξω
φόρεσα τον άλλο εαυτό μου
κι άφησα το βουβό το σπίτι
από τα λάθη μου αχνοφωτισμένο.

Στο μονοπάτι που τα βήματά μου σέρνω
στέλνει το φως της όμορφη η σελήνη
και στο κορμί μου που στη βροχή κρυώνει
άτεχνα, τα κλαδιά των δέντρων
τη λέξη έρωτας παντού χαράζουν...

Πρελούδιο στην ομορφιά σου

Απόψε η νύχτα έχει βαρεθεί

κουράστηκε να γράφει και να λέει

απόψε η νύχτα λαχτάρησε τον έρωτα

φεγγαρολουσμένοι να κρυφτούν οι κολασμένοι

στην θάλασσα να κλείσουν την ημέρα.

Στην άμμο με το τακούνι να πατήσεις

κι αν κάνεις πως βουλιάζεις

γυναίκα με τα χέρια σηκωμένα

στον ουρανό της νιότης σου

απλώνω το χέρι μου να πιάσεις.

Αφήνομαι στον τοίχο με χέρια απλωμένα

να πάρεις την ευθύνη, να γίνεις η αιτία

να θέλω όσα θέλεις, να πω όσα μου έχεις.

Να ανοίξει ο τοίχος

ν ακουστούν  

φλεγόμενοι αναστεναγμοί

κι οι εκρήξεις των σπασμών

πρελούδιο στην ομορφιά σου.

Απόψε που δεν μας κερδίζουν τα ρολόγια
ρίχνω αυτή μου την πλευρά
στα πόδια αλλοπαρμένων στον ήλιο ξωτικών
εκεί... στην δύση του, που χρώματα στρώματα
ξαπλώνουν στα μέρη που θε να ήμουν.
Τότε κάθομαι δίπλα σου στην σκέψη και στο λόγο
στην αφορμή όχι στο αίτιο
στο τσιμέντο όχι στο χώμα
εκεί που δεν ρουφάει τον σπόρο να φυτρώσει
εκεί που μόνο το κεφάλι ανθίζει
και πόδια φυτρώνουν στις σκέψεις
αναποφάσιστες, αλλά όχι ανώριμες πλέον
ξεκινούν το ταξειδι...

Με τι λες να ΄μαι ερωτευμένος;
μ αυτό που ζω μαζί σου
ή μ΄ αυτό που είσαι εσύ μαζί μου;


Υ.Γ. στην πίσω σελίδα...
και πώς να κάνεις το σωστό;
αίσθηση αποπροσανατολισμού
η λαχτάρα του αγγιγματος σ ένα τανγκό
πόσους πυρετους ν αντέξει κανείς;
πώς είσαι;
πόσες φορές να φύγεις και πού να πας;
πόσους λογαριασμούς ν ανοίξεις;
απ την καρδιά δεν γλιτώνεις μ ενα ψέμμα
λίγο πιο πίσω από την σκέψη είναι η γνώση

…..εκεί που τελειώνει η θάλασσα

Πάμε μέχρι εκεί που τελειώνει η θάλασσα

μου είπες και ξεκινήσαμε,

η θάλασσα όμως δεν τελειώνει μάτια μου

μόνο αρχίζει, μόνο ξεκινάει.

Τελεύει η θάλασσα

γι αυτούς που είναι μέσα.

Για κεινους που το ταξίδι ξεκίνησε

τους βγάζει εκεί που θελανε

εκεί που τους πρέπει.

Σαν πόσες φορές σε κοίταξαν κουτάβια

μια δεξιά και μια ζερβά

ματάκια σε κεφάλι που κουνιέται;

Πόσες φορές το βλέμμα σου δεν τέλειωσε

πριν από την όψη μου;

Τόσοι, με τόσες βάρκες

κι εσύ κυρά μου να μένεις μαζί μου;

Τι άραγε να σ έκανε, να θες να παραμείνεις,

για το ταξίδι σου, εμένα να παιδεύεις;

Μόνο του τέλους της θάλασσας,

η αρχή, να σ έκανε να θέλεις να γυρίσεις

σε πράγματα που ακόμη δεν φαντάστηκες να θέλεις.

Αυτό μονάχα σκέφτομαι και θέλω.

Γι αυτό, αξίζει να τελέψω κάθε πηγή ζωής.

Φωτογραφίες

Πόσα ωραία πράγματα μπορεί να έχει μια φωτογραφία ? Φως, ουρανό, ελπίδα, την προοπτική για το ταξίδι, το βλέμμα ψηλά, δυο πρόσωπα, χαμόγελο, ζωή.... Να είχε και δυο εισιτήρια, ένα δαχτυλίδι και μια υπόσχεση.... όλα θα τα είχε αυτή η φωτογραφία...

Για σένα

Μόνο για σένα όλα θα μπορούσα να τα κάνω κι αυτά που μέχρι τώρα έχω κάνει χωρίς ποτέ μου να τα έχω ξανακάνει είναι γιατί εσύ με έκανες να θέλω να τα κάνω.
Κάνε με να σε θέλω όσο θέλω αυτά που κάνω κι εγώ θα κάνω όλα όσα θέλω